تاریخ تطبیقی

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																								

																									
																									
																								
																							

																						
																					
																				

																			

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																								

																									
																									
																								
																							

																						
																					
																				

																			

یا ، یا ، ، یا ، ^{، _،}

، ،

،
																				
،
																				
،
																				
،
																					،
																						،
																							

																								

																									
																									
																								
																							

																						
																					
																				

																			

در هجوم فرهنگی ابتدا یأس بر جامعه مستولی می‌شود. باید ابتدا از یأس جلوگیری کرد. قوی‌ترین عامل در جلوگیری از افسردگی ذکر خداوند متعال است.

پایگاه تاریخ تطبیقی؛ حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی طائب، استاد درس خارج حوزه علمیه قم در هشتمین درس خارج دفاع بیولوژیک که روز یکشنبه(99/02/07) به صورت مجازی برگزار شد، بیان داشت: در تهاجم زیستی دشمن سه هدف را دنبال می‌کند؛ 1- ضربه زدن بر جان و سلامتی، 2 - ضربه زدن بر فرهنگ و روح و روان و 3 - ضربه زدن به اقتصاد و وابسته‌سازی.

وی بیان داشت: در ضربه جانی، نسل از نظر عدد و توانایی مورد هجوم قرار می‌دهد. هدف دوم، ضربه فرهنگی و روانی است، یعنی کسانی که توسط این حمله کشته نشدند و بدنشان آسیب ندیده است، روحیه و فرهنگشان آسیب ببیند. هدف سوم اقتصاد است یعنی ناتوان‌سازی جامعه در اقتصاد و وابسته کردن اقتصاد کشور به دشمن.

حجت ‎ الاسلام والمسلمین طائب تصریح کرد: در ضربه اقتصادی دو هدف دنبال می‌شود؛ 1. ناتوان‌سازی، وقتی اقتصاد کشوری آسیب ببیند در همه ابعاد ضعیف می‌شود. اگر کشوری از نظر اقتصادی ناتوان شود نمی‌تواند ابزار دفاعی تهیه کند، چون ابزار دفاعی خرج دارد. 2. هدف دیگر وابستگی کشور است. دشمن قدرت اقتصادی پیدا می‌کند و دست کشور زیر ساطور دشمن است.

وی ادامه داد: برای حفاظت از ابدان پزشکان و پرستاران در خط مقدم و احاد جامعه مسئول‌اند. در بحث فرهنگی در خط مقدم مبارزه فرهنگی علما هستند که در دو بعد ایجاد آرامش روانی و حفظ فرهنگ به میدان می‌آیند. در این مورد هم همچون هدف پیشین، کسانی که توانایی دارند مورد خطاب هستند. دفاع از آسیب دیدن فرهنگ و روان مردم واجب است.

تحلیلگر مسائل سیاسی تأکید کرد: در این هجوم ابتدا یأس بر جامعه مستولی می‌شود. باید ابتدا از یأس جلوگیری کرد. قوی‌ترین عامل در جلوگیری از افسردگی ذکر خداوند متعال است. مداح‌ها هم در این مسئله بار سنگینی را به دوش دارند؛ چراکه آن‌ها ذاکر اهل‌بیت(ع) و اهل‌بیت(ع) ذاکر خدایند.

وی اضافه کرد: در این روزها، مداح‌ها هم مأموریت سنگینی را به دوش دارند. باید علما به مداح‌ها بگویند که آن‌ها حضورشان را در مساجد بیشتر کنند. آخرین گام، بسته شدن مسجد است یعنی وقتی به هیچ وجه نتوانستیم ویروس را از مسجد دور کنیم و مسجد قتلگاه شد، در این صورت مسجد را می‌بندند.

حجت‌الاسلام والمسلمین طائب گفت: باید حضور مداحان اهل‌بیت در مسجد بیشتر باشد، اگر پیش‌تر مداح‌ها به مسجد می‌آمدند و بعد از مراسم پاکتی می‌گرفتند، الان باید بدانند که حضور آن‌ها در مسجد واجب است و باید برنامه اجرا کنند تا رفع افسردگی صورت گیرد یعنی خواندن آن‌ها واجب است. باید آن‌ها در مسجد حضور پیدا کنند. باید مداحان اهل‌بیت(ع) به مسجد بروند و در آنجا بخوانند و برنامه اجرا کنند.

استاد درس خارج حوزه علمیه قم عنوان کرد: در بحث مقابله بیولوژیک مطلقاً مقابله به مثل نداریم. در آنجا مقابله به مثل معنا ندارد؛ چرا که در عملیات زیستی کسی مورد هجوم قرار می‌گیرد که لزوماً جانی نیست؛ زن‌ها، بچه‌ها و کسانی که در هجوم زیستی دخالتی نداشتند. ما حق داریم جانی را بزنیم ولی حق نداریم مدل جنایتی که او انجام می‌دهد را انجام بدهیم.

وی ادامه داد: قرآن می‌فرماید «أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ» یعنی جانِ جانی در برابر جان کسی که کشته شده است یعنی کسی را بکشید که دیگری را کشته است، اما گرفتن جان غیر جانی در تقاص قربانیان خطاست. مجنی علیه هزار نفر هستند، اما جانی یک نفر است. کشتن کسی که جنایتی مرتکب نشده شامل آیه أَنَّ النَّفْسَ بِالنَّفْسِ نمی‌شود.

حجت‌الاسلام والمسلمین طائب گفت: اگر کشوری بمب اتمی‌را علیه دیگری به کار ببرد، اسلام اجازه نمی‌دهد که کشور قربانی بمب اتمی‌درست کند و در شهری از کشور متخاصم بیندازد. این عمل قتلِ غیر جانی در برابر مجنی علیه است.

وی تأکید کرد: باید فعالیت‌های اطلاعاتی بالا رود تا بتوانیم ضد آن را بسازیم. در اینجا سه عامل اثرگذار است. 1. نیروی انسانی که قله آن علما و نویسندگان هستند. 2. عامل محتوا، در این هجوم تلاش داریم که حفظ محتوا کنیم. مهم این است که بفهمیم هجوم کدام بُعد فرهنگ را هدف قرار داده است، و محتوایی را منطبق با نیاز جامعه تولید کنیم.

استاد درس خارج حوزه علمیه قم بیان داشت: تشخیص محتوا بسیار مهم است و این مسئولیت به عهده علمای اسلام بوده، چون رصد تخریب فرهنگی به عهده علماست. باید آن‌ها ببینند تهاجم کدام قسمت از فرهنگ را تخریب می‌کند و بر طبق آن محتوای فرهنگی مناسب ساخته شود.

انتهای پیام/

پرسش شما: کدام تاریخ موثق، متقن و قابل اعتماد است؟

پاسخ استاد: ما دارای یک تاریخ متقن هستیم که تردیدی در آن نیست و آن عبارت است از قرآن. علت این‌که می‌گوییم در قرآن تردیدی نیست، این است که از طرف خداوند نازل شده است.

اولین چیزی که در بیان تاریخ به آن نیاز داریم، اِشراف و رؤیت است. خداوند در قرآن درباره آگاهی و بینایی‌اش نسبت به وقایع می‌فرماید «إنَّه بعباده خبیرٌ بصیرٌ»(شوری: 27). اشراف خداوند متعال هم بر وقایع، بعد از حدوث آن وقایع نیست، بلکه قبل از حدوث است؛ یعنی قبل از این‌که مثلا آدم (ع) بیاید، خدا می‌دانسته است که او خواهد آمد. از طرفی کسی مانند خداوند وجود ندارد که همیشه بوده باشد.

تمام آن اموری که در ناقل لازم است، خداوند متعال در صفت خدایی خود دارد. دروغ در ذات خداوند راه ندارد، زیرا کسی دروغ می‌گوید که از فقر یا ریخته‌شدن آبرو و یا نسبت به جان خود بترسد؛ پس کسی که از این امور نترسد، هرگز دروغ نخواهد گفت، مگر از روی تفریح که این معنا هم در مورد خداوند صدق پیدا نمی‌کند.

بعد از قرآن هم در این زمینه باید به روایات اهل‌بیت(ع) مراجعه کرد. تنها تاریخی که می‌توان به عنوان سند قطعی به آن مراجعه و استناد کرد، تاریخی است که یا از قرآن اخذ شود، یا از ائمه (ع) و یا از اصحاب و راویان مورد وثوق ائمه معصومین(ع)؛ اما اگر قضایای تاریخی را بدون این‌که از منابع مورد اشاره اخذ شود، با این ادعا که قطعی است نقل کنیم، قطعا در آخرت باید پاسخگو باشیم.

اگر قرار باشد از منابع تاریخی دیگر مطلبی نقل شود، یا باید در تأیید مطالب قرآن و روایات باشد و یا با قرائنِ دال بر صحت، قابل قبول بوده و داعیه‌ای بر کذب آن وجود نداشته باشد. ضمن این‌که لازم است نقل از روی حس بوده باشد؛ وگرنه خطرناک‌ترین مطلب در بیان تواریخ، نقل از غیر ثقه، بدون قرینه بر صحت است.

منبع: جلسه دوم تاریخ تطبیقی استاد مهدی طائب(1393/02/21)

گام اول تجهیز مساجد و بار سنگین این مسئولیت به عهده امام جماعت است. باید مسجد پاک‌سازی شود. بر یکایک مردم محله واجب است تا حد توانشان به باز شدن مسجد کمک کنند.

پایگاه تاریخ تطبیقی؛ حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی طائب، استاد درس خارج حوزه علمیه قم در درس فقه دفاع بیولوژیک که روز چهارشنبه(03/02/99) به صورت مجازی برگزار شد، مسجد را پایگاه مبارزه فرهنگی و روحانیون را فرماندهان این نبرد دانست.

وی گفت: متصدی فرهنگی مردم، از نظر الهی و دینی علما هستند. آن‌ها باید وارد میدان شوند و مبارزه کنند. در این میدان عالمان دینی افسران و فرماندهان تهاجم فرهنگی هستند.

این استاد حوزه با بیان این‌که در باب دفاع، مسجد به عنوان اصل مسلم است، اذعان کرد: مسجد محل اجابت دعاست، بنابراین اگر ما بخواهیم آن سه اصل(ذکر، استغاثه و دعا) را برای مقابله با تهاجم زیستی محقق کنیم سنگر آن مسجد است یعنی در این تهاجم، مسجد سنگر است.

حجت‌الاسلام والمسلمین طائب تأکید کرد: در تهاجم، سنگر را رها نمی‌کنند، چون رها کردن سنگر یعنی عقب‌نشینی. در برابر دشمن عقب‌نشینی نداریم، عقب‌نشینی تاکتیکی وجود دارد، ولی عقب‌نشینی اولین راه نیست، آخرین راه است یعنی باید کاری کنیم که سنگر از دست نرود. اگر امکانات وجود ندارد عقب‌نشینی جایز است ولی اگر امکانات فراهم شد، باید حمله کنند و مسجد باز شود. مسجد، سنگر دفاع است و باید سنگر حفظ شود.

وی ادامه داد: طبق پروتکل‌های بین المللی تنظیم شده و در پروتکل‌های بین المللی خدا و مسجد و دعا جایگاهی ندارد. صاحبان پروتکل‌های بین المللی کسانی هستند که ویروس را ساختند و به جان مردم انداختند. کسی که این ویروس را ساخته، پروتکل می‌دهد و هیچ توجهی به مسجد ندارد. آن‌ها با ضربه روانی و فرهنگی می‌خواهند به اهداف خودشان برسند.

استاد درس خارج حوزه علمیه قم گفت: یکی از اهداف دشمنان کشاندن مردم از اجتماعات به فضای مجازی است تا با این کار برطبق میلشان فرهنگ‌سازی کنند. اگر بخواهیم پروتکل درمانی بنویسیم، باید برطبق دیدگاه خودمان بنویسیم، چون دیدگاه ما با آن‌ها متفاوت است.

وی اضافه کرد: امروز، آمریکا ادعای روبوبیت دارد. در‌حالی‌که، خداوند می‌گوید: بیمارستان برو، دوا را هم استفاده کن، اما من آن کسی هستم که باید به دارو اثر ببخشد و جهل تو را برطرف کند. بنابراین باید در پروتکل دعا گنجانده شود. در نبرد با عراقی‌ها، روحانیون به جبهه‌ها اعزام می‌شدند تا به رزمندگان تعلیم دعا کنند. بنابراین یکی از وظایف ما این است که در مساجدِ بیمارستان‌ها روحانی فرستاده شود تا با بیماران صحبت کنند و از آسیب دور بمانند.

حجت‌الاسلام والمسلمین طائب بیان کرد: مردمی‌که با بیماری روبه‌رو نشدند هم در معرض افسردگی هستند، باید آن‌ها به مسجد بروند، چون مسجد در حکم بیمارستان است. باید تعطیلی مسجد آخرین راهکار باشد.

وی افزود: با توجه به وجود ویروس، باید مساجد ضدعفونی و دم در ابزار ضدعفونی گذاشته شود. اگر در ابتدای شیوع، امکانات وجود نداشته باشد، مثل اول جنگ عقب‌نشینی لازم است، تا امکانات فراهم شود، نه این‌که تا ویروس از کشور بیرون برود در مسجد بسته باشد. تا ویروس از کشور بیرون برود با افسردگی و تخریب روحیه و تغییر فرهنگ چه باید کرد. اگر این مسئله پذیرفته شود از نظر شرعی حرام است. در اسلام، آسیب فرهنگی به مردم مانند آسیب جسمی‌حرام، بلکه خطرناک‌تر است..

این استاد حوزه با اشاره به این‌که اگر دین از بین برود مسلمان اعتباری ندارد، یادآور شد: مال می‌رود ولی دوباره باز می‌گردد، ولی اگر دین برود، آدمی‌اعتباری ندارد. پس مسجد سنگر و فرمانده آن امام جماعت است.

وی خاطرنشان کرد: گام اول تجهیز مساجد و بار سنگین این مسئولیت به عهده امام جماعت است. باید مسجد پاک‌سازی شود. بر یکایک مردم محله واجب است تا حد توانشان به باز شدن مسجد کمک کنند.

استاد طائب، مسئله دوم را مدیریت حضور مردم در مساجد دانست و گفت: اگر پروتکل و فاصله اجتماعی در مساجد رعایت شود، حضور ایرادی ندارد. اگر مغازه‌ها باز شود، خیلی نمی‌توان آنجا را مدیریت کرد ولی مسجد قابل مدیریت است. اگر حضور مردم در مسجد مدیریت شود، خواندن نماز جماعت ایرادی ندارد، اما اگر مدیریت نشود، مسجد فقط برای خواندن نماز جماعت نیست.

وی ادامه داد: باید مسجد مدیریت شود و نیازی به بستن مسجد نیست، چون امکانات وجود دارد. عزیزان و متصدیان توجه داشته باشند که اگر با بسته شدن مسجد یک نفر دچار آسیب روانی و فرهنگی شود، آن‌ها مسئول‌اند. این کار مثل این است که بیمارستان تعطیل شود و شخصی به دلیل نبود بیمارستان بمیرد.

استاد حوزه علمیه تأکید کرد: در حالت عادی حضور روحانیون به سه شکل مختلف بود، ولی با تغییر وضعیت، حضور ائمه جماعت واجب است. لازم است مسجد بیشتر باز بماند و امام جماعت در مسجد حضور داشته باشد. ساعات حضور در مسجد بیشتر شود و به اهالی اعلام شود که روحانی در مسجد حضور دارد و اگر مشکلی داشتند به مسجد بروند.

وی افزود: تمام مشکلات در مسجد بازگو شود تا امام جماعت بتواند مشکلات را انتقال دهد. این مسئله ربطی به بخش اقتصادی ندارد. این مسئله کاملاً فرهنگی است؛ زیرا اگر امام جماعت کاری از دستش بر نیاید، مراجع متوجه می‌شود که دین و دیندار به فکر مردم است. با این کار از ضربه فرهنگی جلوگیری می‌شود.

حجت‌الاسلام والمسلمین طائب در پایان گفت: در نهایت، باید برای دفاع فرهنگی تلاش کنیم تا مساجد با رعایت پروتکل‌ها باز بماند. مدیر این کار امام جماعت است. بر همه افراد واجب است که با امام جماعت همکاری کنند. نباید امام جماعت به مسائلْ عادی نگاه کند، البته می‌تواند مثل گذشته روایتی در بین نماز بخواند.

انتهای پیام/

حجت‌الاسلام والمسلمین طائب با تأکید بر این‌که در این روز، باید همه مردم با تمام توان به میدان بیایند، عنوان کرد: باید امروز فضای مجازی از گویندگان و نویسندگان و مدرسین مذهبی و صاحبان فتوا پر شود. فتاوا ضبط و با تصویر و صدای گوینده پخش شود؛ زیرا روزه‌‌داری در معرض خطر قرار گرفته است.

پایگاه تاریخ تطبیقی؛ حجت‌الاسلام والمسلمین مهدی طائب، استاد درس خارج حوزه علمیه قم در جلسه ششم درس خارج فقه دفاع بیولوژیک که به صورت مجازی روز سه شنبه(2/2/99) برگزار شد، با بیان این‌که دفاع فرهنگی به دست عالمان دینی است، خاطرنشان کرد: در این نوع دفاع واجب است که علما به میدان دفاع بیایند.

وی یکی از اصول مسلم در دفاع را یاری الهی دانست و گفت: در تاریخ همیشه مسئله‌ای وجود داشته که مردم از خداوند طلب یاری کنند. «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدامَکُم‏» حقیقت دینی است؛ بنابراین خداوند متعال وعده یاری داده است.

استاد حوزه ادامه داد: یاری رساندن الهی اختصاص به اسلام ندارد، بلکه حقیقتی دینی است و از آدم تا الان آموزه‌ای دینی برای مؤمنین بوده است. در تاریخ، مواردی از یاری رساندن خداوند به پیامبرانش ذکر شده است. پس حقیقت دوم، نیاز بشر به یاری الهی و حتمی‌بودن یاری الهی است.

وی افزود: نکته بعدی این است که دعا در حل شدن مشکلات اثر حتمی‌و نصر الهی را به دنبال دارد. دعا در چندین جا مؤثر است: در جایی که ابزاری وجود ندارد؛ در جایی که ابزار هست ولی ابزار پاسخگو نیست؛ اثردهی ابزار، به خواست خداوند متعال است.

حجت‌الاسلام والمسلمین طائب یادآور شد: در جنگ تحمیلی ابزار ما با طرف مقابل برابری نداشت ولی هجومی‌رخ داده بود و آمادگی وجود نداشت. رزمندگان به میدان آمدند ولی بسیار دعا تأثیرگذار بود. شهید صیاد شیرازی می‌فرمود که حضور یک روحانی در کنار نیروهای ما به اندازه صدتا تانک کارایی دارد یعنی با حضور ایشان در میان رزمندگان یاد خدا و دعا بیشتر می‌شود و با یاد الهی روحیه آن‌ها بالا می‌رفت.

استاد درس خارج حوزه با بیان این‌که انتشار مطالبی مانند 1. ذکر خدا روحیه می‌دهد و افسردگی از بین می‌رود. 2. یاری خدا وعده صددرصدی است و 3. اثر دعا صددرصدی است، بر عهده علماست، تأکید کرد: برای نمونه رهبر انقلاب دعای هفتم صحیفه سجادیه را معرفی کردند. چند نفر از پزشکان متدین بر روی دعای هفتم صحیفه سجادیه آزمایشی انجام دادند. در آزمایشگاه ویروس کرونا را کشت کردند و بر کشتشان دعای هفتم صحیفه را خواندند، وقتی دعا می‌خواندند کشت رشد نمی‌کرد. خداوند متعال اثر دعا را به آن‌ها نشان داد.

وی ادامه داد: البته همیشه بدین شکل نیست که اگر دعا خوانده شود، ویروس رشد نکند، اما خداوند اثر دعا را به آن‌ها نشان داد. اگر کسی دعا خواند و دید دعایش اثر ندارد، دعا اثرش را گذاشته، ولی آنچه خیر بنده است را خداوند برای او می‌خواهد. شاید خیر آدمی‌در رسیدن به مقصودش از دعا نباشد. این ادعیه را چه کسی می‌داند؟ علما.

حجت‌الاسلام والمسلمین طائب اذعان کرد: رهبر انقلاب، یکی از علمای دینی است. وقتی به ایشان می‌گویند در برابر این ویروس چه‌کار کنیم ابتدا می‌گوید دعا کنید. دیگران اطلاعاتی از ادعیه صحیفه ندارد. رهبر انقلاب بعد از آن هم سفارش به خواندن نماز جعفر طیار کردند. ایشان مدت زیادی رهبر انقلاب بوده، اما جاده شناس است، به همین دلیل در این ایام می‌گوید که نماز جعفر طیار را بخوانید. در این روزگار، آدرس دادن به دعاهای خاص به عهده علماست.

وی اضافه کرد: در اینجا دو مطلب وجود دارد؛ 1. اقدام عملیاتی و 2. جای اقدام. سه گروه بین علما اقدام عملیاتی می‌کنند؛ 1. علما و منبریان، کسانی که منبر می‌رفتند، 2. صاحبان قلم کسانی که قلم خوبی داشتند و 3. امامان جماعت مساجد. امروز افسران میدان فرهنگ در دفاع زیستی این سه گروه‌اند. وضعیت عادی این سه گروه به هم خورده است.

این استاد حوزه گفت: در این روزگار، با جنگ روبه رو شده‌ایم. طبیعی است فعالیت علما نمی‌تواند به شکل قبل باشد، بلکه واجب است تغییراتی صورت گیرد؛ چراکه اگر مقابله صورت نگیرد کشته می‌شویم «وَ لا تُلْقُوا بِأَیْدیکُمْ إِلَى التَّهْلُکَة» با گوشه نشینی خود را به هلاکت نینداز و در میدان وارد شو. بنابراین مدرسین نباید به شکل قبل فعالیت کند. امروز میدان نبرد است؛ باید صفحات مجازی از صحبت‌های اهل بیان پر شود. در فراخوان جهاد باید حضور یافت اما باید برای دفاع رفت.

وی ادامه داد: هر کسی هر کاری می‌تواند انجام دهد، باید کار را آتش به اختیار انجام داد. امروز نشستن در خانه، فرار من الضعف است. ویروس به در خانه‌ها آمده و مردم دچار افسردگی شدند، اگر علما درِ خانه‌هایشان را ببندند تا ویروس آن‌ها را نگیرد این مسئله فرار من الضعف است.

حجت‌الاسلام والمسلمین طائب با تأکید بر این‌که در این روز، باید همه مردم با تمام توان به میدان بیایند، عنوان کرد: باید امروز فضای مجازی از گویندگان و نویسندگان و مدرسین مذهبی و صاحبان فتوا پر شود. فتاوا ضبط و با تصویر و صدای گوینده پخش شود؛ زیرا روزه‌‌داری در معرض خطر قرار گرفته است.

وی افزود: خیلی‌ها می‌خواهند با توجیهاتی روزه را کنار بگذارند. این مسائل نیاز به تبیین دارد. امروز صاحبان فتوا، باید فتاوایشان را در فضای مجازی انتشار دهند تا مقلدها وظیفه‌شان را به روشنی متوجه شوند، اما بار مسئولیت فرهنگی جامعه بر دوش ائمه جمعه و جماعات است.

انتهای پیام/

به گزارش خبرنگار پایگاه تحلیلی - خبری تاریخ تطبیقی ؛ درباره نبی اکرم(ص) داستان ساختگی زیادی مطرح می‌شود که در ادامه نمونه‌‌‌ای از آن را ملاحظه می‌کنید؛

📚 بنابراین وقتی جبرئیل به پیامبر(ص) می‌گوید «اِقرَء»، آن حضرت می‌داند که باید از حفظ بخواند. اگر یک نفر به شما گفت بخوان، در حالی‌که قرار بر این است که از حفظ بخوانید، آیا جوابش این است که «من خواننده نیستم»؟ آیا پیامبر اسلام(ص) نمی‌توانست از حفظ، حداقل به مقدار چند کلمه بگوید؟

📚در این داستانِ نقل شده، آمده است که در آخرین مرحله، جبرئیل به پیامبر(ص) فشار آورد و در نتیجه آن حضرت فرمود: «چه چیز بخوانم» که جبرئیل هم پاسخ داد «اِقرَء باسم رَبِّک الذی خلق» (علق/1).

📚 می‌پرسیم: آیا این چند کلمه، فشار لازم داشت؟! به بچه چندساله هم می‌توان در مدت چند دقیقه خواندن یاد داد؛ بنابراین آیا صحیح است که در مورد پیامبر 40 ساله گفته شود خواندن بلد نبوده است؟! خلاصه در خود داستان، علائم دروغ بودن موجود است.

📚 همه این‌ سخنان بر این مبنا درست شده است که پیامبر اکرم(ص) بی‌سواد بوده‌ است. البته که این سخن، اشتباه است. گاهی برای توجیه این ادعا به امی‌بودن آن حضرت استناد می‌کنند.

📚 باید گفت: درست است که پیغمبر ما امی‌بود و امی‌هم از دنیا رفت، اما این کلمه به کسی اطلاق می‌شود که به مکتب نرفته و درس نخوانده باشد، نه اینکه به شخص بی‌سواد، امی‌بگویند.

📚 وجه تسمیه این کلمه(امی) این است که هرکس از مادرش متولد می‌شود، به‌جز چند مطلبِ فطری مثل مکیدن سینه مادر، چیزی بلد نیست و به مرور زمان مطالبی را آموخته و از امی‌بودن درمی‌آید.

📚 بنابراین امی‌بودن برای همه ما نسبی است؛ یعنی همه ما، هم امی‌هستیم و هم امی‌نیستیم؛ نسبت به آنچه که یاد گرفته‌ایم، امی‌نیستیم و نسبت به آن مطالبی که یاد نگرفته‌ایم، امی‌هستیم.

📚 انسان با رفتن به مدرسه و همچنین توسط پدر، مادر، و… مطالب را یاد می‌گیرد و از امی‌بودن درمی‌آید. پس معیار خروج از امی‌بودن، فراگیری‌ از دیگران است.

📚 لذا اگر کسی از دیگران چیزی نیاموزد، امی‌است. پیامبر ما امی‌ترین انسان روی زمین است که تا آخر عمر هم به همین منوال بود، چون ایشان از هیچ کس چیزی را نیاموخت.

📚 اما باید به این نکته توجه داشت که امی‌بودن در انسان‌های عادی، ملازم با بی‌سوادی است، چون راه فراگیری آنها این است که از دیگران یاد بگیرند.

📚 ولی امی‌بودن پیامبر(ص)، ملازم با بی‌سوادی ایشان نیست؛ چون آن حضرت قبل از اینکه به این نشئه بیاید، همه‌چیز را از خداوند یاد گرفته بود. همچنان‌که خدای متعال، آدم(ع) را بعد از ورود به این دنیا، عالم نکرد، بلکه قبل از آن، به وی علم آموخت.

📚 پس پیامبر اکرم(ص)، هم می‌توانست بنویسد و هم می‌توانست بخواند؛ اما عملا چیزی نمی‌نوشت و نمی‌خواند؛ چون می‌دانست یهودی‌ها تصمیم گرفته‌اند زمانی که ایشان این کتاب را بیاورد و بخواند، بگویند: این را از روی کتاب‌های ما نوشته است(با توجه به این نکته که مطالب زیادی از قرآن، مشابه مطالب تورات و انجیل است)

📚 قرآن در این زمینه می‌گوید «وَمَا کُنتَ تَتْلُو مِن قَبْلِهِ مِن کِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِیَمِینِکَ إِذًا لَّارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ(عنکبوت/48)؛ تو قبلاً نمی‌خواندی و با دست خودت نمی‌نوشتی. اگر قبلاً خوانده بودی و با دست خودت می‌نوشتی، اهل باطل به شک می‌افتادند.»

📚 ایشان قبل از بعثت هم هرگز خطی ننوشت؛ و به همین جهت همه خیال می‌کردند بی‌سواد است. پس از مبعوث شدن هم علی(ع) را درحالی‌که 10 ساله بود، کاتب وحی قرار داد. پیغمبر اکرم(ص)، اولین وحی را برای علی‌بن‌ابی‌طالب(ع) خواند و او نوشت.

📚 زمانی که این نوشته‌ها جمع شد، یهودی‌ها اتهام زدند که این مطالب از روی کتاب‌های ما نوشته شده است. مکی‌ها گفتند: او سالیان مدیدی است که در کنار ماست؛ هرگاه در تجارت می‌خواست چیزی بنویسد، کاتب می‌طلبید.

📚 بنابراین نتیجه می‌گیریم که پیامبر اسلام(ص) برای دور ماندن از اتهام دیگران، در تمام عمر چیزی را ننوشته و نخواند؛ اما این سخن، به معنای بی‌سوادی ایشان نیست.

💢 برگرفته از دروس تاریخ تطبیقی

به گزارش خبرنگار پایگاه تحلیلی - خبری تاریخ تطبیقی ؛ درباره نبی اکرم(ص) داستان‌های ساختگی زیادی وجود دارد که در ادامه نمونه‌‌‌ای از آن را ملاحظه می‌کنید؛

🔰 ما معتقدیم که رسول اکرم(ص)، پیامبر به دنیا آمده بود و همه‌چیز را می‌دانست؛ الا اینکه منتظر زمان ابلاغ امر رسالت از طرف خداوند بوده است تا اعلام شود.

📌 به عبارت دیگر نبوت آن حضرت(ص) زمان نداشت، ولی ابلاغ نبوت زمان داشت. چنانچه در مورد پیامبرانی مثل حضرت عیسی(ع) هم این سخن صادق است.

🔰 آن پیامبر الهی(عیسی) از چه زمانی می‌دانست که نبی است؟‌ ایشان در گهواره بود که گفت «جَعَلَنی نبیا (مریم/30)؛ مرا پیامبر قرار داد» و نگفت «یَجعَلُنی نبیا»(پیامبر قرار می‌دهد) حضرت عیسی(ع)، نبی به دنیا آمد، اما تا مدتی مأذون به تکلم نبود.

📌 تمام انبیای الهی امی‌بودند و نزد کسی درس نخوانده بودند تا باسواد شوند. معلم همه انبیا خود خداوند بوده است «و عَلَّمَ آدمَ الأسماءَ کُلَّها»(بقره/31). پیغمبر ما هم اکمل‌الانبیا بود؛ یعنی خداوند اکمل‌العلوم را در اختیار ایشان قرار داده بود.

🔰 در مورد کیفیت اولین وحی بر پیامبر(ص) این‌گونه گفته‌اند که ایشان برای عبادت خداوند به غار حرا ‌رفته بود که ناگهان جبرئیل ظاهر شد و به ایشان گفت «اِقرَء». پیامبر(ص) فرمود: من خواننده نیستم.

📌 جبرئیل ایشان را فشار داد و دوباره گفت «اقرء». باز هم پیامبر(ص) در جواب فرمود: من خواننده نیستم. بار دیگر جبرئیل ایشان را فشار داد و گفت «اقرء» می‌گویند: این بار آن فرشته الهی چنان پیامبر(ص) را فشار داد که نزدیک بود ایشان بمیرد!

📌 پیامبر اسلام(ص) در این وهله فرمود: چه‌چیز را بخوانم؟ جبرئیل جواب داد «اِقرَء بِاسمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَقَ»(علق/1). پیامبر(ص) ترسید و به‌سوی خانه‌اش به راه افتاد.

🔰 در خانه فرمود: من را بپوشانید؛ می‌ترسم جن‌زده شده باشم. سپس داستان را برای حضرت خدیجه(س) تعریف کرد. خدیجه(س) گفت: زود قضاوت نکن؛ می‌روم تا از وَرَقَة‌بن‌نَوفَل قضیه را بپرسم.

📌 موقعی که ماجرا را با او مطرح کرد، ورقة‌بن‌نوفل گفت: ایشان جن‌زده نشده؛ بلکه ناموس الهی بر او نازل شده است. این همان است که برای موسی(ع) و عیسی(ع) هم می‌آمد. برو و به او بشارت بده که تو پیغمبر شده‌ای. خدیجه(س) رفت و در این باره به پیغمبر(ص) بشارت داد.

🔰 این داستانی است نقل و در اطراف آن به توجیه پرداخته شده که ترس پیامبر(ص) به جهت عظمت وحی بوده است.

📌 جواب ما این است که مگر درباره نبی مکرم اسلام(ص) عبارت «پیامبر اعظم» را به کار نمی‌بریم؟‌ «اعظم» یعنی اینکه پیامبر ما جز خدا از همه‌چیز بالاتر است؛ حتی از جبرئیل.

🔰 حال می‌پرسیم: چگونه امکان دارد که بزرگ‌تر از کوچک‌تر ترسیده باشد؟ یا مثلا مگر جبرئیل زشت بوده است که پیامبر(ص) از او ترسیده باشد؟ آیا اساساً تجلی جبرئیل بر ایشان، به صورت قیافه بوده است تا قیافه او را دیده و ترسیده باشد؟‌

📌 آثار دروغ در این داستان، جنبه درونی و بیرونی دارد. اگر کسی از در وارد شده و بگوید «بخوانید»، آیا صحیح است که در جوابش گفته ‌شود: ما خواننده نیستیم؟

🔰 اگر این‌گونه جواب داده شود، می‌گوید: منظور من چه بود که شما می‌گویید ما خواننده نیستیم؟ زمانی که کسی به شما می‌گوید بخوان، جواب صحیح این است که گفته شود: چه چیزی بخوانم؟

📌 می‌گویند: چون ایشان سواد نداشته است که بخواند، به همین دلیل به جبرئیل پاسخ داد که من خواننده نیستم! سؤال ما این است که مگر جبرئیل کاغذ آورده بود که خواندن آن نیاز به سواد داشته باشد؟!

🔰 اگر جبرئیل کتاب به پیغمبر(ص) داده باشد، صحیح بود که پیامبر(ص) بگوید من خواننده نیستم، اما سخن این‌جاست که همه قبول دارند که هیچ‌گاه بر پیامبر(ص) نوشته نازل نشد.

ادامه دارد...

به گزارش خبرنگار پایگاه تحلیلی - خبری تاریخ تطبیقی ؛ یکی از کارهای شیطان علمیات روانی علیه حضرت آدم بود که در ادامه نمونه‌‌‌ای از آن را مشاهده می‌کنید؛

📕 اولین عملیات روانی را در این عالم شیطان بر علیه حضرت آدم (ع) انجام داد؛ یعنی بر روی فکر آن پیامبر اثر گذاشت و باعث شد که ایشان مرتکب عملی بشود که از آن نهی شده بود.

🔹 ارتکاب آن عمل موجب شد که آدم(ع) از جایگاه خوب به جایگاه بد منتقل شود. شیطان حضرت آدم(ع) را مجبور به کاری نکرد، بلکه به گونه‌ای بر روی فکر او اثر گذاشت که خود ایشان، عملی را انجام دهد.

📕 بالأخره آدم(ع) و همسرش با تجربه بسیار تلخی از بهشت خارج شدند. زمانی که در آن باغ بودند، به لباس احتیاج نداشتند و بنابراین به خیاط هم نیازی نداشتند.

🔹 آن‌جا نیاز به کشت و کار نداشتند، زیرا همه چیز بر اساس رویش طبیعی بود. به خانه و سقفی که زیر آن بروند، نیازی نداشتند، زیرا هوا همیشه آن‌جا معتدل بود.

📕 از آن باغ با آن خصوصیات به زمینی آمدند که اگر جنگل بود، باید در مقابل حشرات موذی، جایگاهی برای محافظت خود درست می‌کردند؛ اگر در بیابانِ دنیا فرود آمده بودند، چون در بیابان غذایی پیدا نمی‌شود، لازم بود آب را از دل زمین بیرون بیاورند، تا بتوانند با آن به کشت و کار بپردازند.

🔹در برابر گرما و سرما نیز باید برای خود لباس و جان‌پناه می‌ساختند. این تجربه، تجربه خیلی سختی برایشان بود و باعث شد که در ادامه زندگی هرگز مرتکب خطایی نشوند.

📕 ما هم اگر تجربه گذشتگان به طور مداوم جلو چشمانمان باشد، هرگز خطا نخواهیم کرد؛ مثلا اگر یک بار تجربه انفجار برای ما اتفاق بیفتد، محال است که دیگر در مورد گاز، بی‌احتیاطی کنیم و هر موقع می‌خواهیم کبریتی را روشن کنیم، به یاد آن سوختن می‌افتیم.

🔹 بنابراین اگر ما تاریخ را به عنوان یک تجربه مطالعه کرده و به آن یقین پیدا کنیم، هرگز خطا نمی‌کنیم و مثل حضرت آدم(ع) می‌شویم، زمانی که از آن باغ بیرون آمد.

📕 از آن به بعد، هر موقع که شیطان به سراغ حضرت آدم(ع) می‌آمد، آن پیامبر به او می‌گفت: دور شو؛ تو همان کسی هستی که ما را از آن مکان راحت، به این مکان سخت فرستادی.

🔹 این نکته را هم باید دانست که ما بر سر سفره آماده آمده‌ایم؛ در حالی‌که آدم(ع) موقع آمدن به زمین، ابزاری برای زندگی در اختیار نداشت. البته آدم(ع) در سطح عالی دارای علم بود، ولی ابزاری برای استفاده از این علم نداشت. خدای متعال، ابزار را خلق نکرد و به آدم (ع) گفت: ابزار را باید خودت بسازی.

📕 این‌که بعضی می‌گویند «آدم(ع) غارنشین بوده است»، شاید بتوان قبول کرد که بله؛ بشر مدتی به دلیل ضرورت اولیه، غارنشین بود؛ اما این‌که گفته شود: بشر یک دوره غارنشینی داشته است و بعد از آن، ساختن خانه را یاد گرفت، مورد قبول نیست.

🔹 دلیل سخن ما این است که اولین مأموریتی را که خداوند به آدم (ع) داد، بنا کردن خانه کعبه بود: «إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّةَ مُبَارَکًا وَهُدًى لِّلْعَالَمِینَ»(آل عمران/96)

✅ برگرفته از دروس تاریخ تطبیقی